พูดจาภาษาเพชรบุรีดุ๊!!...
รูปแบบประโยคของภาษาเมืองเพชรมีลักษณะพิเศษ
โดยเฉพาะการปฏิเสธ จะใช้คำว่า "ไม่" ตามหลังคำกริยา
และเปลี่ยนระดับเสียงคำกริยา เช่น กิ๊นไม่ (ไม่กิน), เอ๊าไม่
(ไม่เอา), มี้ไม่ (ไม่มี), ป๊วดไม่
(ไม่ปวด) นอกจากนี้ สำเนียงการออกเสียงสระยังมีลักษณะเฉพาะตัว เช่น คำว่า น้ำ
ออกเสียงสั้นตามสระ - ำ
ไม่นิยมออกเสียงยาวเป็นน้าม เหมือนคนกรุงเทพฯ
นอกจากนี้ยังมีภาษาถิ่นบางคำที่มีลักษณะเฉพาะ อาทิ
นอกจากนี้ยังมีภาษาถิ่นบางคำที่มีลักษณะเฉพาะ อาทิ
- โข หมายถึง มาก
- หล่อ หมายถึง ริน,เท
- กะล่อม หมายถึง ที่บรรจุข้าวทำด้วยไม้
- กระป๋อง (บางแห่งเรียกกระแป๋ง) ชามกะละมัง บางแห่งเรียก ชามแหม็ง ชามกะละแม็ง ชามแหม่ง หมายถึง ถังบรรจุน้ำ
- น้ำตาลใส หมายถึง น้ำตาลสด
- รอ หมายถึง รอง เช่น รองน้ำ
- รา หมายถึง
ดึงรั้ง
-ลูกกระแอ หมายถึง ลูกวัว
-ฮึอึ หมายถึง ไม่ (ใช้กับการปฏิเสธในคำถาม) เช่น
ถาม : ไปเที่ยวไหม ? ตอบ : ฮึอึ (ไม่ไป)
-ลูกกระติ๋ง
หมายถึง ลุกสุนัข
-สิม หมายถึง ปรอย
-เคอะ หมายถึง เลอะ
ตัวหมาความว่าอะไร
ตอบลบเพอ แปลว่าอะไร
ตอบลบสิๆๆๆๆ แปลว่าอะไรค่ะ
ตอบลบเเปลว่า ใช่
ลบกะ เเปลว่าไร
ลบ